Blind naar de bios

"We hebben twee kaartjes voor "De slag om de Schelde", zegt mijn lief. Op zijn telefoon toont hij de tickets aan de man achter het spatscherm. Die kijkt naar onze blindenstokken. Dat voel ik. "Wat moeten die twee hier," hoor ik hem denken. Hij begeleidt ons naar de juiste zaal en wijst ons vriendelijk een mooie plek midden voor het filmdoek. Ja, hier is het geluid het beste.

Zodra we zitten, pakken we allebei onze iphone en doen de oortjes in. Nog even het geluidsbestandje downloaden met een paar simpele handelingen in de "earcatch-app". Na de onvermijdelijke bioscoopreclame swipe ik over mijn telefoon. Die zegt met zijn ingebouwde spraakfunctie: "Afspelen". Ik tik op het schermpje en hoor: "Earcatch luistert". Na een paar seconden begint de app precies op het juiste moment het geluidsbestandje af te spelen. "Teuntje krijgt een stapel dossiers in haar handen gedrukt door een collega", zegt een mannenstem in mijn oor.

Twee uur lang dompel ik me onder in het aangrijpende oorlogsverhaal. Het door mij gedownloade geluidsbestandje vertelt alles wat er non-verbaal op het filmdoek gebeurt. Deze zogenaamde "audiodescriptie" is zo getimed, dat er alleen iets wordt verteld als er even geen dialogen of andere geluiden uit de bioscoopspeakers klinken. Zo kunnen we alles volgen zonder iets te missen.

Net als de andere bezoekers geniet ik extra, omdat ik eindelijk, sinds maanden, weer eens naar de film kan gaan. Tegelijk denk ik: "Ach, wat doen die paar maanden ertoe? De eerste veertig jaar van mijn leven meed ik de bioscoop zoveel mogelijk. Soms ging ik mee met een vriendin, die me steeds toefluisterde wat er te zien was. Dat leidde tot veel gemopper om ons heen. Wat heerlijk dat mijn lief en ik dankzij de earcatch-app zonder hulp van anderen een film kunnen volgen. Nu kan ik tijdens een feestje tenminste meepraten: "Ja, ik heb "De slag om de Schelde" gezien." Dan reageert iedereen net zo verbaasd als de kaartverkoper.

"Hebben jullie genoten?" vraagt de man als we de bios uitlopen. "Jazeker," antwoorden we volmondig. Met grote vraagtekens in zijn ogen staat hij ons en onze blindenstokken na te kijken. Dat voel ik.