Charlotte Glorie

voorpagina · biografie · de cd · concerten · gastenboek · columns . contact

Van waarde

Applaus en gejuich klinkt op. Ongelofelijk! Er is nog meer publiek bij gekomen en iedereen is echt aandachtig en betrokken. Eerlijk gezegd had ik dat niet durven hopen. Dat ik hier op dit moment zit, heb ik zelf ontketend door vorig jaar juli in mijn column “Creatief met kunst” te schrijven: “Dus als u een grote tuin hebt en veel vrienden die wel in zijn voor iets nieuws, houd ik me aanbevolen.” Een enthousiaste fan las dit en nodigde mij uit en dus geef ik nu dit concert in zijn prachtige tuin.

Hij heeft er alles aan gedaan om er een succes van te maken: het programma is, zelfs in een landelijk dagblad, aangekondigd, een goede geluidsinstallatie zorgt ervoor dat ik ondanks vogelgekweel, wind en naburige grasmaaiers perfect te horen ben, er staan diverse zitjes waar mensen rustig kunnen luisteren en in de pauzes is er volop koffie, cake en soep. Zelfs de zon zet haar beste beentje voor. Artiest zijn is het mooiste wat er is! Wie heeft er werk waarbij hij de hele dag in de zon liederen zit te zingen en niet alleen van het heerlijkste eten en drinken kan genieten, maar vooral van veel aandacht en applaus? Ik, zei de gek! Of liever: Ik, zei de gelukkige. Na afloop blijkt de bus, waarin een vrijwillige bijdrage kon worden gedeponeerd, veel voller dan verwacht. Het geld is natuurlijk een mooie beloning voor een zware dag hard werken (ahum), maar de gulheid van de mensen vertelt me vooral dat mijn liederen en sketches van waarde voor hen waren. Dat verheugt me nog het meest.

In de trein naar huis hoor ik op de radio dat de AOW-leeftijd definitief zal worden verhoogd naar 67 jaar. Ik kan er niet mee zitten. Dit fantastische werk vermoeit en verveelt me nooit. Zolang ik inspiratie heb, de mensen me uitnodigen en mijn stem het niet begeeft, blijf ik doorgaan, voor mijn part tot mijn 80ste. Hoewel… Het urenlang reizen, vaak bij nacht en ontij, het juist in weekends en op feestdagen van huis zijn, zou ik dat wel volhouden? Om nog maar te zwijgen van de saaie factureer-klussen, het na-bellen van niet betalende klanten, het gemekker van de belastingdienst om één ontbrekend bonnetje, de teleurstelling als mensen me wel willen boeken maar te weinig subsidie ontvangen, het nachten wakker liggen omdat een liedtekst maar niet wil vlotten, de frustratie als ik op een valse piano moet spelen of het moet doen met een abominabele geluidsinstallatie waardoor dat wat ik breng niet overkomt…

Oei! Wat een waslijst van optreed-ongenoegens. Ik geloof dat ik toe ben aan vakantie. Waarschijnlijk kan ik er na twee weken heerlijk fietsen en wandelen in de Betuwe weer fris tegenaan! Uiteraard zal ik daarna weer af en toe balen van een voorstelling voor een bijna lege zaal, een publiciteitsactie die niets oplevert of een eindeloze treinvertraging, maar dan zal een optreden met enthousiast en aandachtig publiek me weer zoveel voldoening geven, dat dit alles ruimschoots goed maakt. Met hun applaus, hun gelach, hun ontroering en hun complimenten laten de mensen mij heel direct weten dat hetgene wat ik doe van waarde voor hen is. Dat zorgt ervoor dat ik ondanks incidentele tegenslagen met plezier blijf werken.
 
Die duidelijk geuite blijken van waardering gun ik iedereen. Degene die mijn groenten verbouwt of de wegen waarover ik fiets onderhoudt kan ik niet persoonlijk bedanken, maar ik doe zijn werk wel eer aan door me, genietend van het eten of het fietsen, bewust te zijn van zijn inspanningen. Ook neem ik me voor om in mijn vakantie de jongen die een ijsje voor mij schept, de vrouw die me rondleidt in een museum of de man die de camping-toiletten schoonmaakt met een vriendelijk woord, een lach of een fooi te laten merken dat wat hij/zij doet voor mij van waarde is. Dat geeft mij een lekker gevoel en maakt het voor die ander makkelijker het werk tot zijn 67ste vol te houden. Doet u mee?     

Reacties: