portret Charlotte Glorie  

Charlotte Glorie

luisterliedjes en conferences

voorpagina · biografie · de cd · concerten · gastenboek · columns . contact

08-08-2011
Airco-terreur

Al wekenlang ben ik verkouden en dat heb ik te wijten aan mijn eigen domheid. Ik ben namelijk op een dag waarop de mussen van de warmte dood van het dak vielen in de trein gaan zitten zonder sjaal. Tja, dat is vragen om ellende! Ik had kunnen weten dat de airco op 18 graden zou staan, ook al was het buiten vijftien graden warmer. Zodra ik bezweet en in mijn blote zomerkleren de coupé binnenkwam, voelde ik de kou gewoon op mijn botten slaan! Inmiddels breng ik weer een raspend geluid voort, maar meer dan een week ben ik mijn stem kwijt geweest. Gelukkig had ik geen optredens, maar ik was al bang dat deze airco-terreur me zou dwingen tot een ongewilde carrière-switch. Als ik een Tina Turner-achtig timbre zou willen kweken, met bijbehorend repertoire, zou ik nog liever aan de whisky en de sigaren gaan! Dan had ik daar de lol tenminste nog van!

Wat is dat toch? Zodra de temperatuur de twintig graden met een paar tienden overstijgt, wordt -  hup! - de airconditioning aangezet. Want stel je toch eens voor dat je het warm krijgt en gaat zweten… Dat ruikt dan iedereen en dat mag blijkbaar niet… Zo’n tien jaar geleden gebeurde het nog wel eens dat ik in de bus of de winkel een gezonde portie mannelijke feromonen opsnoof, die zo mijn onderbuik ingingen… Heerlijk! Wat mij betreft blijft de airco uit en laten de mannen deo en aftershave achterwege, zodat hun lichaamsgeuren ongehinderd vrijkomen. Nou ja, alleen mannen die ik lekker vind ruiken natuurlijk!

Laatst hoorde ik dat sinds een paar jaar voor het kunstmatig koelen van gebouwen meer energie wordt verbruikt dan voor het verwarmen ervan…! Daar schrok ik wel even van zeg! Wat een verspilling! Hoeveel dagen per jaar is het nou warm? Echt warm bedoel ik! Vijfentwintig hoogstens! Dat is toch geweldig! Vijfentwintig dagen waarop je een goed excuus hebt om het wat rustiger aan te doen. Wat mis ik de airco-loze zomers, waarin ik de hitte ontvluchtte door naar dat stukje strand te gaan dat nog niet door toeristen was ontdekt, waar ik mijn gedachten zalig de vrije loop liet op het geruis van de golven. Tegenwoordig heb ik geen reden meer om de zee op te zoeken, want als ik naar geruis wil luisteren (al is het dan kunstmatig), kan ik overal terecht, zelfs in theaterzalen. Het gebeurt zo vaak dat ik tijdens een optreden een heel breekbaar lied over mijn kinderen zing en dat ik mezelf nauwelijks kan horen. Tja, en die airco suist natuurlijk nooit op dezelfde toonhoogte als de piano, dus het klinkt nog vals ook! Ik vrees dat er ooit een dag komt, waarop iemand na mijn voorstelling zegt: “Beetje inhoudsloos programma, nogal eentonig ook. U lijkt me een wat brommerig type, maar ik werd wel rustig van dat gelijkmatige gegons”.

Op een keer kwam ik met mijn gezin tijdens een doorgeregende fietstocht door en door koud en bemodderd eindelijk in een restaurantje aan. Ik had gehoopt op een brandende open haard, waarbij we onze verkleumde botten weer tot leven konden laten komen. Inplaats daarvan stond de airco loeiend vlagen kille lucht te verspreiden. Toen ik aan de veel te jonge, veel te onervaren serveerster vroeg of hij uit mocht, zei ze dat ze van haar baas de opdracht had gekregen om van 1 mei tot 1 oktober de airco op 18 graden te laten staan. Ik vermoed dat dit goed is voor de omzet van warme dranken en gerechten. Vervolgens vroeg ik of mijn chocolademelk in een pannetje warm gemaakt kon worden omdat dat zo lekker smaakt, maar toen antwoordde ze dat daar geen tijd voor was en dat ze de magnetron toch niet voor niets had. En zo is het waarschijnlijk ook met de airco. Mensen hebben hem en dus moet ie constant aanstaan, net als de computer en de mobiele telefoon overigens.

Nou, die laatste twee apparaten laat ik lekker thuis tijdens mijn drie weken durende vakantie in Marokko, maar de airco??? Waarschijnlijk kan ik die wel zoenen als we bij 35 graden een lange busrit maken of in ons hotel proberen te slapen in de nauwelijks afkoelende nachten. En wie weet geneest de gezonde lucht van het Atlasgebergte eindelijk mijn verkoudheid.

 

Reacties:

datum:           08 augustus 2011
afzender:        Klaas
bericht:          
airco maakt ziek
maar geen paniek
verkoudheid gaat weg
in Marokko zeg!
breng mee die zon
is hier op de bon
en al dat geruis
hoor ik wel weer thuis